Heldu zu, berriro ere, Agate Deuna ospatzeko saioa. Bezpera gauean, otsailaren 4an, Euskal Herrian oles egiteko ohitura izan dugu. Oles egitea norbaiti dei edo erregu egitea da, ate-joka laguntza eske ibiltzea. Ohitura honek oraindik dirau bizirik toki askotan. Agate Deunaren inguruan Euskal Herrian ohitura desberdinak izan dira. Kanpai jotze luzeak izaten ziren eta,
Bizkaiko zenbait ermitatan, erromeriak. Beste toki batzuetan kandelak pizten ziren.
Gaur egun, berriz, toki gehienetan gorde izan den ohitura zera izan da, zuzendaria aukeraturik, makila bana eskuan hartuta eta lehengo janzkeraz, dirua edo janaria biltzen etxez etxe oles egiten ibiltzea.Oles egiten den bitartean bertso eta kopla ugari erabiltzen dira. Hona hemen guk Ikastetxean kantatzen duguna.
Ya está aquí, un año más, la celebración de Santa Águeda.. La noche anterior, el 4 de febrero, en el País Vasco, es típico cantar por la calle reclamando la atención de transeúntes y vecinos. Esta costumbre aún sobrevive en muchos lugares; pero no ha sido la única. Mientras en ciertos lugares era habitual el repique largo de campanas, en otras se encendían velas, y en algunas de las ermitas vizcaínas se celebraban romerías. En la actualidad, sin embargo, la costumbre más arraigada es la de cantar por la calle, palo en mano y vestido de arrantzal o baserritarra, pidiendo “la voluntad”.
Se utilizan diferentes versos y canciones. He aquí el nuestro.
Aintzaldun daigun Agate Deuna
bihar da ba Deun Agate
etxe honetan zorion hutsa
betiko euko al dabe.
Salesianosko ikasleak gara.
Hemen gaudenak abesten
Heziketaren alde gaituzue
borondatea eskatzen.
Deun Agatena batzeko gatoz
aurten be igazko berberak.
Igaz lez hartu gagizuez eta
zabaldu zuen sakelak… EUP!!
Euskara gure aukera¡
Deja una respuesta